Finaliści 2015
Przedstawiamy naszych tegorocznych Finalistów – szczęśliwą 10-tkę, która powalczy o I nagrodę i serca publiczności podczas wrześniowych koncertów.
Martyna Dudek
Mam 23 lata. Jestem studentką 4 roku Akademii Teatralnej. Oprócz zamiłowań do teatru i muzyki – o czym wszyscy już wiemy – uwielbiam czuć ciszę. Między słowami ciszę. Ciszę między końcem, a początkiem. Między widzem, a aktorem i między ostatnią nutą utworu i pierwszą braw. Ciszę, gdy szybuję, kiedy czytam książkę, kiedy spaceruję i kiedy… śpiewam.
Emilia Hamerlik
Jestem tegoroczną maturzystką. Od października, swoją przygodę z muzyką będę kontynuowała na Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy, na specjalności- wokalistyka jazzowa. Śpiewam odkąd pamiętam, byłam wielokrotnie wyróżniana na różnego rodzaju konkursach wokalnych w Polsce (…). Jeżeli chodzi o przyszłość to raczej nie mam dalekobieżnych planów, ponieważ moje życie w dużej mierze odnosi się do słów Einsteina "Człowiek szczęśliwy jest zbyt zadowolony z teraźniejszości, by oddawać się zanadto rozmyślaniom o przyszłości".
Bartłomiej Kawałek
Ma 20 lat. Urodzony wiosną w połowie lat 90-tych. Jest studentem, chociaż to tylko dodatek. Muzyką zajmuję się od dzieciństwa, swoje pierwsze kroki na scenie stawiał jako „aktor” w dziecięcym teatrze. Pasję do muzyki zaszczepiła u niego rodzina. Wiedzie życie w Lublinie, bierze udział w różnych festiwalach i warsztatach. Lubi eksperymenty, bierze udział w kilku dziwnych muzycznie projektach. Jeśli chodzi o muzykę najbardziej ceni sobie szczerość i świadomość. Dwa jego ukochane gatunki muzyki to jazz i rap. Ma jedno marzenie, wydać płytę wraz z tomem własnych wierszy z której będzie dumny i może umierać.
Kaja Kaźmierczak
Wokalistka (blues, jazz, soul, rock). Laureatka m.in. Grand Prix na Festiwalu Piosenki Polskiej "Gama" (2003), 1 miejsca IX FPA w Brzegu (2002). Wzięła udział w II edycji programu "Idol", a także "Droga do gwiazd" (2002) Z Jankiem Pęczakiem ( T. Love) pracuje nad płytą inspirowaną Janis Joplin, Rolling Stones, Led Zeppelin, Red Hot Chili Peppers. Wraz z Marią Holką i Tomkiem Bogackim realizuje marzenie o płycie z własnymi kompozycjami i tekstami, a z Kwartem Janusza Bogackiego wykonuje piosenki polskich kompozytorów (Roman Orłow, Czesław Majewski) oraz standardy jazzowe. Od kilku lat wtorkowe wieczory spędza w klubie Chwila, gdzie z kolegami rozkręca jam session zwane "Chwilowym Dżemorem", a w weekendy polewa drinki w warszawskiej Klubokawiarni, choć z wykształcenia jest mgr inż. technologii chemicznej.
Justyna Kokot
Urodzona w Zielonej Górze, absolwentka wrocławskiej PWST, aktualnie mieszkanka Śródmieścia Południe Miasta st. Warszawy. Współpracuje z Teatrem Współczesnym w Warszawie i Teatrem Lubuskim w Zielonej Górze. Kasę (gdzie ona jest?) wydaje na buty i jedzenie. Marzy o alpace i pracy w zawodzie. Od lat zakochana w Marku Hłasce, Andrzeju Zausze i Zbigniewie Wodeckim. Lubi spać …i piosenki o miłości.
Weronika Kowalska
Ma 24 lata. Studentka 3 roku wydziału aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Od dziecka jej życiu towarzyszy muzyka. Śpiewać nauczyła się… od rodziców i dziadków, którzy śpiewali na wiejskich uroczystościach. W wieku 8 lat wstąpiła w szeregi orkiestry dętej rozpoczynając tym samym naukę gry na klarnecie, a później na saksofonie. Skończyła również szkołę muzyczna na skrzypcach. (…). Od kilku lat komponuje. Ponieważ swoje dzieciństwo przeżyła na wsi, do dziś inspiruje się tym tematem. Uważa, że należy do ostatniego szczęśliwego pokolenia, które jeszcze pamięta jak się wiąże zboże w snopy. Marzy o tym, by wydać płytę z pieśniami ludowymi we własnej aranżacji, które od zawsze grają jej w duszy. Lubi ludzi, rozmawiać z nimi, pracować, śpiewać. W wolnych chwilach czyta i gotuje… a oprócz tego robi wszystko to, czego nie zdążyła jeszcze zrobić. Laureatka licznych nagród muzycznych.
Natalia Lesz
Aktorka, której muzyka w sercu gra. Honorowa obywatelka Gruzji. Przez 8 lat uczęszczała do Warszawskiej Szkoły Baletowej, potem wyjechała do Stanów. Absolwentka Wydziału Aktorskiego na Uniwersytecie Nowojorskim. Jako wokalistka nominowana była do nagrody Fryderyków, laureatka licznych nagród muzycznych w kategorii debiut roku. Najbardziej na świecie kocha jednak kino, teatr I swoją 9-miesięczną córkę Alicję, która tak jak jej mama, od urodzenia słucha piosenek… Agnieszki Osieckiej.
Karolina Micor
Pianistka, wokalistka, absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach na wydziale jazzu oraz Uniwersytetu Ekonomicznego gdzie studiowała finanse i inwestycje. Laureatka wielu ogólnopolskich festiwali m.in. Korowód, OFPA. Jest z Gilowic, ale aktualnie mieszka w Londynie. Tam gra i śpiewa w zespole Lit FM.
Lidia Pronobis
Pochodzę z Torunia, mam 24 lata. Obecnie studiuję na 3 roku wydziału aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej. Jestem bardzo szczęśliwa, bo robię to, co kocham i spełniam tym samym jedno z moich marzeń. Pozostałe realizuję przeważnie w czasie wakacji odbywając spontaniczne podróże, tak jak tegoroczna- autostopem do Barcelony. Podróże są moją drugą pasją, zaraz po teatrze. Od dwóch lat jestem w szczęśliwym związku z chłopakiem, który podziela moje zainteresowania – mogę powiedzieć, że jestem prawdziwą szczęściarą. Lubię dobre kino, książki, spacery z psem , cenię sobie czas spędzony w gronie rodziny i przyjaciół. Konkurs „Pamiętajmy o Osieckiej” jest drugim tego rodzaju wydarzeniem, w którym uczestniczę. Rok temu wzięłam udział w konkursie na Interpretacje Piosenek Jeremiego Przybory „Stacja Kutno”, w którym zajęłam II miejsce.
Krzysztof Szczepaniak
Wrocławianin. Wykształcenie – Akademia Teatralna im A Zelwerowicza w Warszawie (2014). Aktor Teatru Dramatycznego w Warszawie, gościnnie w Teatrze Syrena i Powszechnym . Nagrody: Tukany Dziennikarzy i Publiczności na 32 PPA, 1 nagroda na festiwalu Singing Mask w Sankt Petersburgu (2012)w kat. piosenka aktorska. Ulubione piosenki? Wszystko co wpada w ucho i pobudza wyobraźnię. Nie mam jednego ulubionego gatunku: pop, jazz, rock ,musical, folk, a w skrajnych przypadkach również house i hip hop (jeżeli akurat jest pogoda:). Lubię, kiedy zgrabnie i z pomysłem miesza się gatunki. Efektem takiego procesu jest również tak zwana ''piosenka aktorska'' – cokolwiek znaczy ten trudny do zdefiniowania termin. Dla mnie to triumwirat: tekstu, melodii i najważniejsze – samego wykonawcy, jego wrażliwości. Nie ustawiam marzeń w kategorii abstrakcji, lecz jako cele do zrealizowania. Niektóre, te podróżnicze udaje mi się realizować na bieżąco 🙂 Z pewnością mam też bardziej skryte, rozbujane marzenia, ale moim największym jest nikomu o nich nie opowiedzieć 🙂