Teresa Drozda w PROMIE Kultury
PROM Kultury na Saskiej Kępie (ul. Brukselska 23) zaprasza na cykl gawęd wprowadzających w magiczny świat radiowej piosenki i kabaretu. Wieczory te poprowadzi redaktor Teresa Drozda (RDC, PR III), a pierwsze spotkanie w całości poświęcone zostanie audycji „Podwieczorek przy mikrofonie”.
W XXI wieku funkcję najważniejszego środka masowego przekazu przejmują internetowe portale społecznościowe. Przez wiele lat najważniejsze trendy wyznaczała telewizja, a życie ludzi kultury sprowadzić można było do stwierdzenia „Nie ma cię w telewizji, to znaczy, że nie istniejesz”. I trochę trudno uwierzyć, że kiedyś, gdzieś w odległej czasowo galaktyce najważniejszym źródłem informacji i rozrywki było… RADIO.
Dzisiaj radio po prostu towarzyszy nam przy innych czynnościach – w samochodzie czy pracy. Magia radia, którą czule wspominają nasi dziadkowie i rodzice to słuchanie w skupieniu i przede wszystkim uruchomienie wyobraźni. Podwieczorek przy mikrofonie, Teatr Eterek, radiowe odcinki Kabaretu Starszych Panów, Teatrzyk Zielone Oko – to audycje, które od pierwszych powojennych lat gromadziły przed radioodbiornikami tłumy słuchaczy i kształtowały ich gusta. Inicjatywy te tworzyli najlepsi tekściarze, kompozytorzy, muzycy, konferansjerzy, wokaliści. Niektórzy wtedy już uznani, inni debiutujący. Z nielicznymi, którzy do dzisiaj mogą wspominać tamte czasy, Teresa Drozda miała przyjemność porozmawiać.
Podwieczorek przy mikrofonie
„Podwieczorek przy mikrofonie” – jego początki sięgają 1936 roku. Pierwsza powojenna transmisja miała miejsce w 1945 roku, a w latach 1958 – 1989 program był regularnie nadawany w Programie I Polskiego Radia. Wiele elementów było stałych, w świadomości słuchaczy pozostały postaci wykreowane przez Hankę Bielicką (Dziunia Pietrusińska), Jerzego Ofierskiego (sołtys Kierdziołek), Kazimierza Brusikiewicza (Malinowski) czy Renę Rolską (Rolska do tablicy). Ale niewiele osób pamięta, że „Podwieczorek” to także debiuty Maryli Rodowicz czy Anny German, spotkania z poetami, premiery piosenek Ireny Santor czy Jerzego Połomskiego, wywiady (na przykład z odtwórcami głównych ról w ekranizacji „W pustyni i w puszczy”), parodie i wiele innych, czasem zaskakujących, elementów.
